На Случчыне з такім імям і прозвішчам вядомы мастак-іканапісец. Захаваліся звесткі, што ў 1838–39 гадах ён зрабіў залачэнне і серабрэнне іканастаса пабудаванай у 1822 годзе ў мястэчку Раманава Слуцкага павета (цяпер вёска Леніна Слуцкага раёна) драўлянай Мікалаеўскай царквы, а таксама напісаў для гэтага іканастаса абразы.
Дакладны час і месца нараджэння мастака невядомы. Магчыма, што нарадзіўся ў 1810-я гады.
жна выказаць меркаванне, што пасля работы ў Раманаве, якая забяспечыла яго матэрыяльна, мастак адправіўся ў расійскую сталіцу. З 1842 года сустракаем Юневіча Казіміра Давыдавіча як вольнапрыходзячага вучня Пецярбургскай Акадэміі Мастацтваў (супадзенне імя, імя па бацьку і прозвішча, а таксама храналогія, сведчаць, што гэта адна і тая-ж асоба).
У 1851 годзе Казімір Юневіч атрымаў званне пазакласнага мастака па партрэтным жывапісе. Працяглы час навучання ў сталіцы патрабаваў недзе жыць і працаваць. Магчыма падчас вучобы, або пасля яе, як даносяць звесткі, Юневіч служыў у Мазаічным аддзяленні Акадэміі Мастацтваў.
Заняткі партрэтным жывапісам скіравалі ўвагу на фотамастацтва, якое ў разглядаемы перыяд набывала папулярнасць. Многія прафесійныя мастакі-партрэтысты ў тыя часы пачалі займацца фотапартрэтам. У ліку пецярбургскіх фатографаў сустракаем і Казіміра Давыдавіча Юневіча, які ўпамінаецца як фатограф, што скончыў Імператарскую Акадэмію Мастацтваў.
Свайго памяшкання для атэлье не было, яно на нейкі час арэндавалася. Некаторыя з гэтых пецярбургскіх адрасоў захаваліся: у 1867–71 гадах працаваў і пражываў на рагу вуліцы Гароховой і Адміралцейскай плошчы (Адміралцейская плошча, д. №8, кв. 12); у 1871 годзе прытулкам стаў дом №20 спадара Ніппа на Звярынскай вуліцы (Петраградская старана); з 1872 па 1873 год меў атэлье ў доме №14 на Вазнясенскім праспекте.
Працаваў Юневіч не толькі ў Пецярбургу. У нейкі час ён трымаў салон у Старой Руссе. Коратка згадваецца і сярод фатографаў Кіева, дзе прыводзіцца як «мастак імператарскай акадэміі», па адрасе Бібікаўскі бульвар, 41.
Звярнуўшыся да фатаграфіі, Юневіч не пакінуў і жывапіс. Рэкламная аб"ява ў «Санкт-Петербургских ведомостях» за 1871 год прыводзіць, што мастак Юневіч піша партрэты з натуры, з фатаграфічных картачак, займаецца рэстаўрацыяй абразоў, іканастасаў і старажытных карцін. Звесткі пра гэтага мастака і фатографа з сярэдзіны 1870-х гадоў не сустракаюцца.
Жывапісныя творы (абразы і партрэты), а таксама фотаработы Юневіча на сёння не вядомы, магчыма яны захаваліся, але не атрыбутаваны. У сувязі з гэтым можна прыняць да ўвагі, што пасля закрыцця цэркваў у Раманаве абразы адтуль былі перанесены ў Сімяонаўскую царкву ў Баславічах (цяпер вёска Барок Слуцкага раёна). Сёння можна сустрэць інфармацыю пра абразы з баславіцкай Сімяонаўскай царквы, напрыклад пра тыя, што захоўваюцца ў Нацыянальным мастацкім музеі. Гэта творы 17–18 стагоддзяў. Магчыма з часам знойдзецца інфармацыя і пра абразы 19 стагоддзя, у тым ліку і напісаныя Казамірам Юневічам.

Ігар ЦІТКОЎСКІ
Інфа-Кур'ер